Het is 1967 als het Austin Powers eindelijk gelukt lijkt te zijn om Dr. Evil te kunnen stoppen. Evil weet echter op het allerlaatste moment te ontsnappen in een speciale ruimte capsule die hem voor onbepaalde tijd zal invriezen. Powers ondergaat hetzelfde lot zodat hij, mocht het nodig zijn, weer in actie kan komen als Dr. Evil weer opduikt. Dat moment doet zich voor als de capsule met Dr. Evil in 1997 weer op aarde landt in Amerika en Evil het meteen heeft voorzien op wereldheerschappij. Hij weet een nucleaire bom te stelen en dreigt om deze naar de kern van de aarde te sturen als hij niet betaald wordt met een astronomisch hoog bedrag. Met de handen in het haar lijkt er voor de Amerikanen nog maar één echte oplossing voor handen: het is tijd om ook de Britse Geheime Agent Austin Powers uit zijn hyper-slaap te halen om zo Dr. Evil een halt toe te kunnen roepen. Dat lijkt een simpele oplossing voor het probleem, maar Powers ondervindt al snel dat de wereld in dertig jaar behoorlijk is veranderd en zijn methodes nogal ‘ouderwets’ zijn. Lukt het hem om zich op tijd aan te kunnen passen om zo de wereld weer te redden voor één van de snode plannen van zijn aartsvijand?
Als je het hebt over acteur Mike Myers dan duiken er al snel twee personages in je hoofd op. In 2001 maakte hij het grote groene monster Shrek onsterfelijk, maar in 1997 begon het grote succes voor misschien wel zijn meest legendarische personage ooit: De Britse geheim agent Austin Powers. Het bizarre typetje dat regelrechte uit de jaren ’60 kwam en zich staande probeerde te houden in de, toen, huidige tijd was een schot in de roos. Vooral in thuisland Amerika raakte mensen verslingerd aan het gortdroge en met onderbroekenlol-gevulde personage waarmee Myers zich in één klap op de kaart zetten. Met een wereldwijde boxoffice van 67 miljoen Dollar was de film nog een bescheiden hit te noemen, maar het vervolg dat twee jaar later uit kwam, The Spy Who Shagged Me, ging met het grootste gemak door de grens van 300 miljoen Dollar heen. Er volgde uiteindelijk in 2002 nog een derde avontuur, maar Goldmember wat iets minder goed ontvangen. Iets wat zich overigens niet vertaalde naar de boxoffice aangezien ook deze titel zijn 300 miljoen Dollar wist binnen te harken. Niet gek voor een personage dat vooral is verzonnen om spionagefilms, en James Bond in het bijzonder, op de hak te nemen.
Ook Myers zelf moet verrast zijn geweest door het enorm succes van het personage aangezien hij alles al in de eerste film gepropt lijkt te hebben en wellicht niet had gerekend op nog eens twee films. De film zit namelijk vol met subtiele en vooral niet subtiele grappen die de spionagefilms behoorlijk op de hak neemt en de film meteen propvol maakt. Denk dus aan schurken met ooglapjes, mislukte gadgets, schaars geklede vrouwen en ga zo nog maar even door. Maar dat is niet het enige doelwit van de film. Ook de Britse medemens moet er aan geloven en dus wordt iedere tekortkoming op een bepaalde manier nog even breed uitgemeten. Gelukkig is er naast als die parodie-getinte grappen ook nog genoeg ruimte voor heerlijke onderbroekenlol en de nodige pies-en piepgrappen. Wat dat betreft is Austin Powers: International Man of Mystery de ideale co*cktail voor een avondje op de bank met vrienden met een biertje in de hand. Vooral dan zal de film ten volste tot zijn recht komen.
Het maakt dat deze eerste Austin Powers-film, maar eigenlijk geldt dat voor alle drie de films, niet voor iedereen geschikt zal zijn. Voor wie liever gaat voor grappen met een diepere laag of andere filosofische bijwerkingen heeft bijzonder weinig te zoeken bij deze titel. Wat dat betreft is de film echt enkel gemaakt om vooral heel erg veel lol in één speelfilm te proppen. Dat het meerendeel van die grappen lekker tegen het onzinnige aanstuurt mag de pret absoluut niet drukken. Sterker nog, dik 24 jaar na de release van de film, staat de grapdichtheid nog steeds als een huis! Helemaal bij deze eerste titel waarbij de focus echt ligt op de grappen in plaats van een lekker lopend verhaal. En dat is, laten we eerlijk zijn, op z’n tijd gewoon best wel eens lekker. Laten we hopen dat Myers met die boodschap ooit nog eens het strakke pak van Austin Powers aan zal trekken voor weer een avondje onderbroekenlol. Groovy Baby!
Extra’s: Het is jammer dat de uitgave van Austin Powers: International Man of Mystery op blu-ray helaas niet gepaard gaat met fijne extra’s. Er moet toch een hoop gelachen zijn op de set wat toch een blooper-reel had kunnen rechtvaardigen. Of een gesprek met regisseur Jay Roach of acteur Michael Myers over het enorme succes van het personage. Misschien een idee voor een special edition voor volgend jaar als de film de 25 jaar aantikt?
Austin Powers: International Man of Mystery is tot de nok toe gevuld met banale grappen, onderbroekenlol en bijzonder weinig inhoud, maar juist dat maakt deze komedie zo ontzettend leuk! De klopjacht van Austin Powers op zijn aartsvijand Dr. Evil is niet meer dan een excuus om de jaren zestig en de spionagefilm eens lekker op de hak te nemen waarbij vooral James Bond het moet ontgelden. Myers gunt de kijker weinig rust als het aankomt op het afvuren van grappen, maar juist daarin schuilt de kracht van deze inmiddels alweer 24 jaar oude komedie. Ze zijn voor de verandering namelijk vrijwel allemaal raak! Austin Powers: International Man of Mystery is zeker geen film voor de fijnproever, maar vooral voor de kijker die een avondje op de bank met vrienden, en een biertje in de hand, vooral even heel veel lol wil hebben. En daar is deze film meer dan geschikt voor. Yeah Baby Yeah!
Met dank aan The Searchers i.s.m. Remain In Light voor het recensie-exemplaar.
